ZUHURATBABA

Yıllarca once daha yani 15 veya 16 yasndaydm.Bakırkoyde oturuyorduk.Genclık iste her aksam sokakta oturur sohbet ederdik.Bir aksam gene aynı yerde oturup sohbet ederken yokus asagı bir amcann geldigini gorduk.Yaslı tonton bir dedeydi.Yanımıza geldi yorulmustu acıkmıstı kendı soyledigine gore.Bizden ekmek ve yiyecek istedi.Bizde elimizden geldigi kadar yardmcı olduk.Karnı doyunca bize,cocuklar size ilerde ne olacagınızı soyleyeyimmi dedi.Aha dedik dede sacmaladı karnı doyunca.Guldu bize bana inanmyorsunuz degilmi ama inann mutlaka siz inananlardan olacaksınız dedi.ve basladı adlarımızı soyleyerek bize ne olacagını anlatmaya.Biz saf saf dinliyoruz tabi dedeyi.Dede herkese birseyler anlattı 10 kisiydik hepimize birseyler syledi.Sıra bana geldiginde yuzume baktı,acı bir tebessum yayıldı yuzune.Oglum sen cok buyuk bir acı yasayacaksn atlacaksın ama izi kalacak dedi.Ama 2 tane evladn olacak sana hayat bagı olacak onlar dedi.Adlarını soyledi bana sasırdım.icımden hadi be dedim olurmu oyle sey diye gecirdim.Uzun zaman dusundum bu kim diye,bizim yanımıza gelip konustugu gun kurtulus savasnn en atesli gunlerine denk geliyordu,ve savasta askerlere su dagıtan bir kisi vardı.ZUHURATBABA bizi secmicti tuylerim diken diken oldu o zaman.bana anlattgı hersey gercek oldu.Annemi kaybettim ve 2 cocugum var isimleri aynen onun syledigi gibi.nur icinde yatsın Zuhuratbaba hersey gercekmi