Olcay Yazıcı Şiirleri

Arınış

Şehir sahrasında süreğen sıcak
Kanatır sabrımı keskin bir bıçak
Ne bilir melâli, süfli-uygarlık
Bu bir gönül işi, ince duyarlık
Arşı saran çığlık, sûr’u andırır
Bir damla, deryayı dalgalandırır
Kurşunlanmış gibi sancılanır cân
Bu bir iç kırılış, bu bir iç buhran

Herşey, su üstüne yazılan yazı
Hüzün ruhumuzun gizli niyazı
Âteş ırmağıdır nefsin yunağı
Boşalır ansızın his sağanağı
Yakar düşünceni âfet bir edâ
Gelir hayâline girer süveyda

Ekin neden özler bunca yağmuru
Gözyaşında arınış var dupduru
Uyanır kalbinde buruk bir anı
Dirilir/depreşir efkâr zamanı
Hasret bir ceylândır, ürker ve kaçar
İnsan hep gurbetten gurbete göçer

Vedâ limanına gemi yanaşır
Herkes tufanını içinde taşır
Bağlanırız, tul-i emel güderiz
Sonra bir gök-ata biner gideriz
Ömür kısa, hikâyemiz uzundur
Cümle âlem bu zindanda mahzundur.

---------------------------------------------------------------------------------


Ayna

Firuze bir efsane, hayat denen sonsuz güz
Aynada doğarız biz, aynaya gömülürüz

Kırılgan âlemlerde hayaller ışınlanır
Aldanır düş kurarız: aynalar kurşunlanır

Mecnûn’un sevdasıyla saydamlaşır kızgın kum
Suret suret içinde, aynada bin uçurum

Ayna mecaz-serencam, sırattan ince sanat
"Rindin bize tan vakti eriştirdiği feryat!"

Semada hikmet burcu, bulut ebrusu nakış
Lisan-i hafî ile eşyaya sırrî bakış

Ayna aynaya gurbet, ayna aynaya zulüm
Aynada nûr âyini, şeb-i arus ve ölüm

Ne varsa mâsivâda ayna içinde esir
Aynada gül yangını, ayna küskün, münkesir

Sihirli gündönümü, esrarengiz nev-edâ
Ayna bir ayrılıştır, buruk, hüzünlü vedâ

Firuze bir efsane, hayat denen sonsuz güz
Aynada doğarız biz, aynaya gömülürüz.


-----------------------------------------------------------------------------


Baharsız Şehir

Düşlerin kışında üşür ellerim
Ben taşralı, yüreği yangın çocuk
Yalnız mezarlıkta açar güllerim
Ben taşralı, yüreği yangın çocuk

Gönlümde hasreti masum aşkların
Sürgün coğrafyada değişti iklim
Uçurum çiçeği, dünsüz bir yarın
Kutsal haremimde bu yabancı kim?

Dağların ıtriyle dirilirim ben
Sitelere sığmaz, ezilir ruhum
Rüzgâra çağrıdır açtığım yelken
Direnen son ümit, son efsunlu mum

Sevgi bir efsane, dostluk bir masal
Cinnet-hücrelerde bilenmiş kinler
Bütün erdeminle, merkezinde kal
Milyar yıldır bunu söyler ekinler

Yitik bir kuşlukta bozuldu büyü
Bir can-eriğine değmez gökdelen!
Höykür içindeki esir türküyü
Başlasın yeniden o soylu şölen.


--------------------------------------------------------------------

Direnen Şehir

Aynalar hicaptan içine kırık
Efsunlu fanusta ışık ve katran
Duygular ağıtlı, hasretler lirik
İblis şöleniyle çevrili dört yan

Yedi-uyurların ilk şaşkınlığı
Taşralı arkadaş, ne ki bu hüzün?
Çığırından çıkmış çağ taşkınlığı
Esenliği uçup gitmiş gündüzün

Ağa camiinin acısı derin
İki gözü iki çeşme ağlıyor
Dersaadet, bu mu senin kaderin?
Sınanışın hikmetini hayra yor

Ruhumu sıkıyor beton ve çelik
Hani masalların gökçe kuşları
Aşkın duyarlığım etmez metelik
Alaya alınır gönül düşleri

Kaç kalbi ansızın hiçliğe iter
Faili bilinen âşikar kurşun
Kışkırtıcı edâ: düşmandan beter
Alev sütunları yıkan sarışın

Çavlan bir çığlıktır hayat ırmağı
Eğreti, hükümsüz sabun köpüğü
Örtüler sonsuzu örümcek ağı
Kim nasıl kıracak saydam kabuğu?

Yaşatır iffetli efsanesini
Ucu işlemeli, sevdalı mendil
Yanık bir ezgide gizler sesini
Yaban rüzgârlara yenilmez kandil

Masum hayallerle uyan uykudan
Kısmetin açılsın, talihin dönsün
Tutun fırtınaya nâzenin fidan
"Vücut ikliminin sultanı sensin!"

Pera’nın parfümlü odalarında
Hâlâ oynaşmada ecnebî bir dul
Dünün endişesi yaşar yarında
Yeniden fethini özler İstanbul!

----------------------------------------------------------------


Gecenin Şiiri

Sanki şiir-burcundan âşk ve ışık akıyor
Sanki ulvi bir âteş kandilleri yakıyor

Sanki bütün suretler aynaya resmedilmiş
Sanki göğün esrarı cihan mülkünü silmiş

Sanki Nâs duasını ezberliyor karınca
Sanki çığlık kopacak gün sabaha varınca

Sanki düş-kumaşını yırtıyor yarasalar
Sanki ölümsüzlüğü öğretiyor yasalar

Sanki kuşluk vaktinde dağlarda kurt uluyor
Sanki çölün Mecnûn’u, Leylâ’sını buluyor

Sanki sâba faslını fısıldıyor nehirler
Sanki gül yağmuruyla arınıyor şehirler

Sanki eleğimsağma kuşatmış dağı-taşı
Sanki kutlu bir sefer öncesinin telaşı

Sanki esir sûfîler hu çekiyor derinden
Sanki göç hazırlığı, gün doğmadan, erinden

Sanki bir kuş ordusu uçuyor mâverâya
Sanki Nuh’un gemisi yanaşıyor karaya

Sanki levh-i mahfuza kaderler yazılıyor
Sanki kûn hitabının hikmeti seziliyor

Sanki hüküm-saati işliyor sessiz-suskun
Sanki arşı bürümüş, tarifsiz, aşkın-efsun

Sanki tekrarlanıyor Sâd ve İsra sûresi
Sanki tavaf halinde dönüyor yerküresi

Sanki gizli bir niyaz buzdağını deliyor
Sanki tüm münâdiler esenlik müjdeliyor

Sanki Sümeyye gibi bu çağın öleni var
Sanki arz ve semada diriliş şöleni var

Sanki vedâ-gecesi, üzüntünün, elemin
Sanki öte-çağrısı yüceltilmiş Kalem’in

Sanki yenileniyor ne varsa söze dair
Sanki çözmek üzredir oluş sırrını şair!


-----------------------------------------------------------------------------

Kıyas

Kayaların üstünde ürperen yayla gülü
Tutukluyuz arafta: bütün eylemler ölü!

Dağlar bir kartal gibi silkinirken derinden
Şehirler esrarını uçurmuş ellerinden

Ufkun şahdamarını keserken efsun-ışık
Hazlar metropolünde bütün ruhlar sıkışık!

Mefisto serencâmı, aldatan tayf-mekân
Oluşlar tufanına renk-buğusu camekân

Hasretler ilkyazında ne ki bu filiz-kıran?
Kar altında papatya çığlığımı haykıran!

Rahmet dönencesinde dört-yanım sahra kumu
Niye dûalar değil, kâbus böler uykumu?

Nevbaharlar sürgünü, çöllerde yorgun atım
Yürü yürü eksilmez, bin yıl uzar sıratım

Ey esrik tütsüleniş.. bilirim söneceksin
Bu âfet-kuruntudan melâle döneceksin

Göğün uçurumunda uçuşan ışık-tozlar
Eşyanın ötesini yansıtan yakamozlar

Gönlüm kırkikindide kuşkulardan münezzeh
Sana gül/bana ağla: Rabbim istemişse..eh!